Laptop nie widzi lub nie chce połączyć się z siecią WiFi, nie dostaje IP.

Trochę mało precyzyjny temat – mamy sieć WiFi, do której znamy hasło (jeśli jest zabezpieczona), inne urządzenia łączą się bez problemu, a nasz laptop nie chce. Przyczyn może być kilka – np. MAC czyli unikalny adres karty sieciowej. Większość routerów ma możliwość dodatkowego zabezpieczenia za pomocą filtrowania adresów MAC – co to oznacza? W skrócie – z siecią połączą się tylko te urządzenia, których adres MAC jest wpisany do routera. Takie zabezpieczenie (prócz szyfrowania WEP) było stosowane w starszych Livebox’ach z TP. Można tam było dodać MAC za pomocą panelu www lub specjalnego przycisku, który należało wcisnąć, a następnie połączyć się laptopem czy innym ustrojstwem z kartą WLAN. A co jeśli nie mamy filtrowania po MAC, a mimo to nie można się połączyć?

Miałem ostatnio trzy takie przypadki – notebook HP, nie pamietam na jakim układzie była oparta karta, oraz notebook HP i Fujitsu-Siemens z kartą na jakimś starym Atherosie. W pierwszym przypadku (Windows 7) wystarczyło usunąć kartę z poziomu Menedżera urządzeń, po chwili karta zainstalowała się automatycznie i można było już bez przeszkód korzystać z WiFi. W drugim i trzecim przypadku (Vista i XP) usunięcie nie pomogło – karta zainstalowała się, ale nadal nie można było zestawić połączenia. Dopiero aktualizacja sterowników do najnowszej wersji spowodowała bezproblemowe działanie sieci bezprzewodowej. Warto zatem wypróbować te dwie metody – zajmują niewiele czasu i okazują się skuteczne.

Miałem też przypadek nieco bardziej czasochłonny. Bardzo stary laptop Asus nie widział sieci WiFi – ale tylko jednej i jak to zwykle bywa – tej najważniejszej. Oczywiście sieci sąsiadów były widoczne bez problemów. Laptop działał na Windows XP, ale akurat tutaj jest to nieistotne. Inny notebook, komputer stacjonarny z WiFi na PCI widział tą sieć i łączył się z nią. Po dłuższej chwili kombinowania zauważyłem, że sieć nadaje na ostatnim 13 kanale. I to był strzał w 10. Notebook posiadał starą kartę, która obsługiwała tylko 11 pierwszych kanałów. Wystarczyło tylko ustawić na sztywno kanał w routerze (był włączony tryb auto) i sprawa załatwiona. Ale jak to zwykle bywa – nikt nie znał hasła do panelu www, ani danych autoryzacyjnych do neostrady, więc prosta zmiana ustawień, stała się nieco bardziej czasochłonna ;).

I na koniec jeszcze jeden przypadek – częsty, jeśli sieć bezprzewodowa opiera się na wiekowym routerze z Access Pointem. Udaje się połączyć z siecią, ale nie dostajemy adresu IP (z DHCP). Pomijam powód, jakim jest IP skonfigurowane statycznie lub celowy brak DHCP ;). W nowszych systemach operacyjnych (np. Windows 7 i 8) pomaga często wyłączenie IPv6 we właściwościach połączenia bezprzewodowego.